استفاده از کلمه «چرم» در نامگذاری هر ماده ای غیر از موادی که از پوست حیوانات به وسیله دباغی یا اشباع به دست می آید و شکل طبیعی الیاف پوست را حفظ می کند صورت می گیرد.
موادی وجود دارند که ممکن است شبیه به نظر برسند که از میوه یا سبزیجات مانند آناناس یا قارچ تهیه شده اند، اما کلمه چرم وجود ندارد.
خوب است دبانید دباغی چرم طبیعی از تانن های با منشاء معدنی و مواد شیمیایی و بیشتر اوقات با نمک کروم انجام می شود.
این روش باعث می شود چرمبسته به خواص مورد نظر در عرض چند روز دباغی شود.
این تکنیک اگرچه بسیار گسترده است، اما با معایب خاصی همراه نیست.
اگر آب مصرفی به درستی تصفیه نشود،اغلب بسیار آلوده کننده است و اگر مراحل به دقت رعایت نشود، کروم سرطان زا می شود.
مرتبط با این مواد تقلید نیز برای این صنعت مشکل ساز است.
مصرف کنندگان مرتباً در دام موادی قرار می گیرند که از طرح ها و ظاهر بصری آن تقلید می کنند.
گاهی اوقات باید یک خبره باشید تا آنها را از هم جدا کنید.
بنابراین در مورد دباغی گیاهی (تبدیل با تانن های گیاهی) و وگان (مواد حاصل از تغییر شکل پوست حیوانات) مراقب باشید.
مشکل دیگر، مدتی است که موادی از چرم ساخته شده است، اما چه کسی اینطور نیست.
این به سادگی ماده ای است که از گرد و غبار چرم، چسب و سایر محصولات ناشناخته تشکیل شده است.
بنابراین می توانید کفش هایی با آرم این ماده نجیب در زیره آن داشته باشید، اما اینها از چرم واقعی ساخته نشده اند.
پوست بخشی از ربع پنجم (هر قسمتی از حیوان غیر از گوشت) است.
این ماده فاسد شدنی باید از فرآیندهای بسیار سخت پیروی کند تا بعداً روی کفش، کیف، مبل استفاده شود… در مکان های کشتار، پوست به شدت از حیوان جدا می شود.
چربی و عضله برداشته می شود که به این عمل پیرایش می گویند.
سپس کل فرآیند برنزه کردن و حفظ پوست فرا می رسد.
در طی این مراحل است که مواد شکل نهایی خود را به خود می گیرند: صاف، جیر، نوبوک… و همچنین رنگ آن.
