هماتطور که می دانید آمونیاک دی کرومات یک پودر نارنجی رنگ است که به راحتی در آب حل می شود. به دلیل ترکیب آن از یک کاتیون به راحتی قابل اکسید شدن (یون آمونیوم) و یک عامل اکسید کننده قوی (دی کرومات)، می تواند به صورت گرمازا تجزیه شود.
معروف ترین آزمایش در مورد تجزیه دی کرومات آمونیوم کریستالی، آزمایش آتشفشان است. یک کریستال بزرگتر یا یک پشته کوچک در بالای آن مشتعل می شود. پس از احتراق، واکنش با درخشش پر جنب و جوش، نویز (تکامل نیتروژن) و تشکیل تری اکسید دی کروم خاکستری سبز کرکی ادامه می یابد.
دی کروم تری اکسید تشکیل شده مانند خاکستر آتشفشانی از محل واکنش متورم می شود و مخروطی را تشکیل می دهد. آزمایش آتشفشان در مدارس آلمان به دلیل تشکیل کروم (III) کرومات ممنوع است.
به طور کلی، دی کرومات آمونیوم یک عامل اکسید کننده قوی است که به شدت (به صورت انفجاری) با عوامل احیا کننده قوی مانند پودرهای فلزی ، گوگرد ، یا فسفر (R8) واکنش نشان می دهد.
دی کرومات آمونیوم به دلیل ماهیت یونی آن و تعادل های تفکیک تشکیل شده در آب، دارای اثر خورنده است. آمونیوم دی کرومات به صورت گرمازا از 100 درجه سانتیگراد تجزیه می شود.
واکنش از 240 درجه سانتیگراد انفجاری است. در مورد احتراق اولیه با استفاده از اسید پیکریک ، حتی در حصار نیز به طور ناقص منفجر می شود. حساسیت به تنش مکانیکی بسیار کم است.
برای مثال، دی کرومات آمونیوم وقتی در ملات بدون لعاب آسیاب می شود، به هیچ وجه واکنش نشان نمی دهد. حساسیت به ضربه مشابه پرکلرات آمونیوم است (15 سانتی متر زیر چکش قطره ای 10 کیلوگرمی.
نیترات آمونیوم غیر قابل انفجار در زیر چکش قطره ای 10 کیلوگرمی از ارتفاع 20 سانتی متری منفجر می شود. حتی در شرایط بهینه، انفجار فقط در فواصل بسیار کوتاه منتشر می شود.
“تحت نیروی انفجار 30 گرم اسید پیکریک فشرده روی لوله ای به عرض 4 سانتی متر، ضخامت 4 میلی متر و طول 18 سانتی متر (احتمالاً Zn- لوله) نمک پر شده فقط در امتداد کوتاهی از فروپاشی فعل رخ می دهد”.
دی کرومات آمونیوم یک ماده منفجره نیست، اما در ترکیبات پیروتکنیک و به عنوان یک کاتالیزور در پیشرانه های مبتنی بر نیترات آمونیوم استفاده می شود.
