پلیکا مخفف مورد استفاده برای توصیف مواد پلاستیکی مصنوعی است که به عنوان کلر پلی وینیل کلرید شناخته می شود.
پلی وینیل کلرید کلر (پلیکا ) شکل واکنش بیشتر پلی وینیل کلرید (PVC) است و چند شباهت و تفاوت کلیدی را با این پلاستیک پرکاربرد بیان می کند.
لوله پلیکا شماره 4 یک پلیمر و یک پلاستیک است که اغلب در ساخت لوله های لوله کشی و دریچه ها، آسترها، مواد ساختاری و تجهیزات مقاوم در برابر مواد شیمیایی استفاده می شود.
مشابه PVC، CPVC از واکنش پلیمریزاسیون مولکول های مونومر وینیل کلرید (VC) ساخته می شود.
وینیل کلرید مورد استفاده در سنتز CPVC / PVC محصول واکنش گاز اتیلن از منابع هیدروکربن طبیعی و گاز کلر از کلرید سدیم، نمک سنگ NaCl است.
CPVC در سطح مولکولی کلرزنی که در طول ساخت دریافت می کند با PVC متفاوت است.
در واقع، CPVC پی وی سی است که تحت کلر رادیکال آزاد بیشتری قرار گرفته است که در آن اتم های کلر عنصری به طور مداوم به رزین پلیمری اضافه می شوند تا زمانی که 57٪ تا 69٪ کلر بر حسب جرم شود.
این کلرزنی بیشتر طبقه بندی مواد پلاستیکی حاصل را از PVC به CPVC تغییر می دهد و به نوبه خود خواص مشخصه CPVC، محدوده عملکرد و سناریوهای کاربردی قابل قبول را تغییر می دهد.
CPVC یک پلاستیک جامد پلیمری است و به طور قابل توجهی با محلول های مایع در نحوه جذب و انتشار گرما، رفتار در سرمایش و گرمایش، تغییر فاز، و واکنش به فشار و تأثیرات شیمیایی متفاوت است.
محصولات ساخته شده از CPVC مانند لوله دارای حداکثر دمای کاری توصیه شده 200 درجه فارنهایت هستند.
دمای عملیاتی CPVC با توجه به شرایط مناسب فشار و تناسب شیمیایی، می تواند از 200 درجه فارنهایت تا 230 درجه فارنهایت متغیر باشد.
با این حال، این افراط‌های مشروط اغلب برای موقعیت‌های منحصربه‌فردی که به‌طور حرفه‌ای مهندسی شده‌اند و نظارت دقیقی دریافت می‌کنند، محفوظ هستند.
