همانطور که می دانید نخ پنبه پلی استر از مواد تشکیل دهنده اش پلی استر می باشد.
بهتر است با هم پلی استر را بررسی کنیم.
شیمیدانان بریتانیایی جان رکس وینفیلد و جیمز تنانت دیکسون، کارمندان انجمن چاپگر کالیکو در منچستر (انگلستان)، پلی اتیلن ترفتالات (PET)
را در سال 1941 با حمایت تحقیقات والاس کاروترز به ثبت رساندند. PET اساس الیاف مصنوعی مانند پلی استر است.
Whinfield و Dickson به همراه مخترعان WK Birtwhistle و CG Ritchiethey اولین پلی استر به نام تریلن
را در سال 1941 توسط Imperial Chemical Industries (ICI) ایجاد کردند.
بلافاصله پس از آن، Dupont داکرون ، دومین الیاف پلی استر را در سال 1951 راه اندازی کرد که از خرید حق چاپ تریلن ساخته شد.
در دهه 1960، به دلیل ادامه نوآوری در بازار، تولید الیاف تولیدی شتاب گرفت و حدود 30 درصد از مصرف ایالات متحده را به خود اختصاص داد.
الیاف انقلابی جدید راحتی را ارائه می‌کردند، راحت‌تر جدا می‌شدند، سفیدتر می‌شدند، درخشان‌تر می‌درخشیدند و مقاوم‌تر بودند.
امروزه پلی استر به عنوان یک پارچه بسیار محبوب شناخته شده است.
با پیشرفت تکنولوژی، کشف میکروالیاف (که به پلی استر اجازه می دهد تا لمس نرم تری داشته باشد، تقریباً مانند پارچه ابریشمی) و کاربردهای مختلف ممکن برای این ماده،
پلی استر به خوبی در بازار جا افتاده است.
پلیمرهای زیست تخریب پذیر
پلیمرهای زیست تخریب پذیر پلیمرهایی هستند که در آنها تخریب ناشی از عمل میکروارگانیسم‌های طبیعی مانند باکتری‌ها، قارچ‌ها و جلبک‌ها است و می‌توانند
در هفته‌ها یا ماه‌ها تحت شرایط مساعد برای تجزیه زیستی مصرف شوند.
آنها می توانند از منابع طبیعی تجدید پذیر مانند ذرت، سلولز، سیب زمینی، نیشکر یا توسط باکتری ها از مولکول های کوچک مانند اسید بوتیریک یا اسید والریک ساخته شوند.
پلی لاکتات ها ( PLA ) و پلی هیدروکسی آلکانوات ها (PHA) را می توان به عنوان نمونه هایی از پلیمرهای زیست تخریب پذیر متعلق به کلاس پلی استرها ذکر کرد.
بازیافت
علیرغم اینکه الیاف پلی استر بر پایه نفت است، یک ماده تجدید ناپذیر که در فرآیند استخراج خود به محیط زیست آسیب می رساند، الیاف پلی استر در برخی موارد قابل بازیافت هستند.
تی شرت های پلی استر که از بطری های PET به عنوان ماده پایه استفاده می کنند امروزه رایج هستند.
با این حال، این اشیاء می توانند به انتشار میکرو و نانو پلاستیک در محیط ادامه دهند.
