گسترش روزافزون گوشی‌های هوشمند و رایانه‌ها باعث شده است که ما کمتر و کمتر با دست بنویسیم.
اما اگر به اطراف نگاه کنیم متوجه می‌شویم که میز، کیف یا کوله‌پشتی وجود ندارد که خودکار نداشته باشد.
و در واقع، خودکار کیان مشکی شخصی سازی شده در میان محبوب ترین گجت هایی که به مشتریان داده می شود، باقی می مانند.
اولین نمونه خودکاری که در تاریخ یافتیم توسط مصری ها اختراع شد که از نی های خالی برای نوشتن روی پاپیروس ها با نوک کوچکی که در نوعی جوهر ساخته شده از پودر زغال سنگ و سایر سبزیجات آغشته شده بود استفاده می کردند.
بعدها، در حدود قرن پنجم پس از میلاد، پرهای پرندگان شروع به استفاده کردند که سپس در قرون وسطی با پرهای غاز که مقاومت بیشتری داشتند و دوام بیشتری داشتند، جایگزین شدند.
گام مهم دیگری که سپس به خودکار‌های شخصی‌سازی شده منتهی می‌شود، در قرن نوزدهم زمانی که خودکار فواره‌ای متولد شد، انجام شد.
این خودکار‌ها از فلز ساخته شده بودند که برای جلوگیری از ریزش قطرات جوهر، نوک آن را روی استوانه‌ای توخالی نصب می‌کردند تا با جوهر پر شود.
بعداً تصویری به خودکار اضافه شد تا هوا وارد شود.
این گونه بود که خودکار چشمه متولد شد.
بسیاری سعی کردند خودکار‌های توپی را بهبود بخشند، اما موفقیت چندانی نداشتند، تا اینکه بیرو فکر کرد که می‌توان از همان جوهرها به عنوان چاپ روزنامه استفاده کرد، که بلافاصله خشک شد و کاغذ خشک و بدون لکه شد.
او برای ایجاد جوهر مناسب از برادرش گیورگی که دندانپزشک بود اما در شیمی مهارت داشت کمک گرفت.
خودکار Bíró دارای جوهر با ویسکوزیته بالا و مکانیزم توپی بود تا از خشک شدن جوهر در داخل مخزن جلوگیری کند.
بیرو در 15 ژوئن 1938 حق ثبت اختراع خودکار خود را در بریتانیای کبیر به ثبت رساند.
