در شیلی، تولید زیر انداز حصیری گسترده است و منشأ بسیار باستانی دارد، به ویژه در شهر Chimbarongo که اوج تولید خود را در اواسط قرن بیستم داشت.
امروزه تولید زیرانداز حصیری ضد آب در کشور های متعدد افزایش یافته است.
حتی اگر محصولات حاصل از گیاهان زیاد و پرمصرف باشد، فرآیندهای تولید و منشأ اصیل مشخص نیست.
حصیری از شاخه‌های جوان سالیکس بافته می‌شود که در دوره‌های بیکاری فصلی به‌ویژه در فصل زمستان بافته می‌شود، دوره‌ای که در آن باران و برف فعالیت‌های مزارع را کند می‌کند.
مانند الیاف بامبو، سنجد و زیتون، از حصیری نیز می توان برای تولید اشیاء مفید و خلاقانه برای استفاده روزمره استفاده کرد: سبد، صندلی، سبد و انواع ظروف.
در زمستان برش داده شده و پوست کنده شده، رنگ قهوه ای به خود می گیرد، در حالی که در طول فصل سرد بماند تا خیس بخورد، پوست کنده و خشک شود، رنگ روشنی به خود می گیرد. شاخه ها به مدت 3 تا 4 ساعت خیس می شوند تا انعطاف پذیری آنها افزایش یابد و چرخاندن آنها آسان شود.
در سال 2013، بودجه عمومی برای این پروژه درخواست شد، اما با وجود هزینه کم، انتخاب نشد. بعدها به لطف رویکرد سازنده، مواد به راحتی در دسترس و نیروی کار محلی به طور مستقل ساخته شد.
هدف تبدیل ساکنان شهر شیلی به صنعتگران و تولیدکنندگان حصیری است.
6 فاز متوالی در طول یک سال در یک ایستگاه کاری حصیری برای پشتیبانی از هر فاز کاری توسعه داده می شوند.
یک سیستم موثر زیرا تمام مراحل فرآیند کار الیاف طبیعی را در یک مکان متمرکز می کند تا از حرکات کاهش یابد و تولید را به میزان قابل توجهی افزایش دهد.
طراحان دو نوع فرآیند را تعریف می کنند: طبیعی است زیرا در یک ملک زمینی با ایجاد یک فضای خالی صورت می گیرد.
مصنوعی زیرا کل فرآیند تولید در محل دنبال می شود. برای این منظور، یک گودال (با سرریز حصیری چیده شده در تسمه)، یک زمین برای خشک کردن و یک سکوی شفاف برای فرآیندهای مرتب سازی و ذخیره سازی مورد نیاز است.
