میناکاری یکی از قدیمی ترین اشکال کار با شیشه و فلز برای ایجاد رنگ و نقش بر روی سطح جواهرات، دیوار کاری و مجسمه ها است.
روکش کردن فولاد برای مصارف عملی در لوازم خانگی، ظروف پخت و پز و تابلوها، یک فرآیند صنعتی با ارزش است.
میناکاری روی سفال فرآیندی است که در آن شیشه پودری با حرارت بالا به یک بستر فلزی ذوب می شود.
مینا را می توان روی شیشه، سرامیک و معمولاً فلزات اعمال کرد.
استفاده از لعاب می تواند به فلزاتی مانند مس، نقره و طلا رنگ بدهد.
شیشه پودر شده را می توان به صورت مرطوب یا خشک روی یک سطح اعمال کرد.
مینای دندان ذوب می شود، جریان می یابد و با اعمال گرما به سطح در یک پوشش صاف ذوب می شود.
دمای پخت با استفاده از مشعل یا کوره معمولاً بین 1400 تا 1650 درجه فارنهایت است.
روشی که میناهای خود را شل می کنید تأثیر مشخصی بر بافت و رنگ طرح مینا خواهد داشت، بنابراین میناکار باید متغیرهای مختلفی را قبل از پختن قطعه خود در نظر بگیرد.
مینا از رنگدانه ها و مواد افزودنی معدنی تشکیل شده است که هر کدام دارای خواص مختلفی مانند کدورت، شفافیت و شفافیت هستند.
میناکاری یک فرآیند باستانی و فناوری به طور گسترده پذیرفته شده است که برای هزاران سال مورد استفاده قرار گرفته است و قدمت آن به قرن ششم قبل از میلاد برمی گردد در طول تاریخ، میناکاری برای افزودن رنگ به جای سنگ های قیمتی در اشیاء تشریفاتی استفاده می شد.
صنعتگران در زمان ظهور امپراتوری روم مقدس و بیزانس از میناکاری برای تزئین اشیاء مذهبی و تشریفاتی استفاده می کردند.
