چین، خاستگاه غذاهای نودل در جهان، از گندم، برنج، ماش و پودر سیب زمینی شیرین به عنوان مواد تشکیل دهنده رشته استفاده می کند که تمایل زیادی به استفاده از گندم در شمال و برنج در جنوب دارد.
غذاهای نودل ساده ژاپنی در قرن سیزدهم مورد توجه قرار گرفت و افراد به خوردن آن علاقه مند شدند.
این غذا با برخی از افراد شروع شد و به اودون، سوبا، رامن و رامن فوری مدرن ادامه یافت و می توان گفت که نتیجه توسعه علاوه بر این، رشته فرنگی برنج ویتنام و نودل تایلندی از چین وارد شده اند، اما نمونه هایی از شکل گیری یک فرهنگ آشپزی منحصر به فرد از طریق ترکیب مواد محلی هستند.
نودل یک غذای اصلی و یک غذای لذیذ است و غذاهای بسیار پرکاربردی است که می توان آن را به عنوان ظروف ضیافت یا به صورت تکی سرو کرد.
اخیراً نودل به عنوان یک محتوای مهم برای سفرهای طعم مطرح شده است، بنابراین زمان آن فرا رسیده که ارزش آن را دوباره ارزیابی کنیم.
نگرش به رشته فرنگی به عنوان مفهومی از میراث فرهنگی، تحقیق در مورد مواد تشکیل دهنده، تهیه رشته، فرآیند پخت، چاشنی و تزیین و همچنین توسعه محتوای فرهنگی مانند ویژگی های بهداشتی، عادات و آداب غذا خوردن، داستان ها، محیط زیست محیطی، سفره آرایی و غذاها و غیره.
نیاز علاوه بر این، پروژه های سیاستی برای بهبود کیفیت نودل های سنتی به تفکیک منطقه و استفاده از آنها به عنوان منبعی برای جهانی شدن غذاهای کره ای از طریق صدور گواهینامه و حمایت از کارآفرینان و شرکت های پیشرو در آن مورد نیاز است.
نودل از آرد درست می شود، اما نمی توان همه آردها را به صورت رشته درست کرد و این بستگی به محتوای پروتئین دارد.
فاکتوری که استفاده را تعیین می کند با محتوای گلوتن تعیین می شود که ویسکوزیته و خاصیت ارتجاعی پروتئین را تعیین می کند.
اگر بیشتر از 12 درصد باشد به آن آرد قوی می گویند و برای نان و اگر حدود 10 درصد باشد برای رشته و تنقلات به صورت آرد چند منظوره و اگر کمتر از آن باشد.
8% برای کلوچه، کیک، سیب زمینی سرخ کرده و غیره استفاده می شود.
