یک مطالعه مقدماتی که بر روی انسان انجام شد نشان داد که مصرف تقریباً سه پیاز متوسط (500 گرم)، در یک سوپ، تجمع پلاکت‌ها را کاهش داد (آزمایش با استفاده از خون گرفته شده از افراد مورد آزمایش انجام شد).
همچنین در انسان، مصرف روزانه تقریباً 220 گرم پیاز پخته به مدت دو هفته، مشاهده هیچ گونه تأثیر مثبتی بر تجمع پلاکتی را ممکن نکرد.
برخی از مطالعات نشان داده اند که پیاز زرد امروز پس از پختن فعالیت ضد پلاکتی کمتری دارد.
فعالیت ضد پلاکتی تا حدی به ترکیبات سولفور و فلاونوئیدها (کوئرستین) پیاز نسبت داده می شود.
این دو ترکیب ممکن است به صورت هم افزایی عمل کنند.
روش های دقیق عمل هنوز مشخص نشده است.
آنتی اکسیدان ها ترکیباتی هستند که از سلول های بدن در برابر آسیب های ناشی از رادیکال های آزاد محافظت می کنند.
دومی مولکول های بسیار واکنشی هستند که در ایجاد بیماری های قلبی عروقی، سرطان های خاص و سایر بیماری های مرتبط با پیری نقش دارند.
کلاس های اصلی آنتی اکسیدان های پیاز آنتوسیانین ها و فلاونول ها (به طور خاص کوئرستین) هستند.
آنتوسیانین ها رنگ قرمز را به انواع خاصی از پیاز می دهند و فلاونول ها پیاز را زرد رنگ می کنند.
لازم به ذکر است که این ترکیبات آنتی اکسیدانی بیشتر در لایه های بیرونی پیاز جای می گیرند.
پیاز سفید در مقایسه با پیازهای زرد و قرمز آنتی اکسیدان کمی دارد.
علاوه بر این، انواع پیاز قرمز به طور کلی محتوای آنتی اکسیدانی و فعالیت آنتی اکسیدانی بالاتری نسبت به انواع پیاز رنگ روشن دارند.
مطالعه‌ای که در دانشگاه کرنل در ایالت نیویورک انجام شد نشان می‌دهد که پیازهای زرد غربی، پررنگ نیویورک و قرمز شمالی تا هشت برابر بیشتر از انواع دیگر فعالیت آنتی‌اکسیدانی دارند.
همراه با چای و سیب، پیاز – به ویژه پیاز زرد – منبع اصلی کورستین است.
کورستین پیاز به مقدار قابل توجهی در بدن جذب می شود و در نتیجه باعث افزایش فعالیت آنتی اکسیدانی در خون می شود.
این فلاونوئید و سایر ترکیبات آنتی اکسیدانی موجود در پیاز می تواند به کاهش بروز برخی سرطان ها کمک کند.
علاوه بر این، اکنون به خوبی نشان داده شده است که فلاونوئیدها، از جمله کورستین، یک اثر محافظتی در برابر اکسیداسیون کلسترول LDL (کلسترول “بد”) دارند.
بنابراین، مصرف زیاد فلاونول‌ها و فلاون‌ها از غذا با کاهش خطر ابتلا به بیماری عروق کرونر قلب همراه است.
