در سرتاسر جهان همه فرش ایرانی بیضایی را به دلیل کیفیت بالای آن می شناسند. فرش ایرانی انواع مختلفی دارند که به بررسی آن پرداختیم. فرش عشایری ایران: نخ ها با رنگ های طبیعی رنگ می شدند. آنها از ساقه و برگ گیاهان، ریشه ها و گلبرگ های گل استخراج می شدند. پالت طبیعی و هماهنگ شد.
تاکنون در شهرهای ایران ، علی آباد، شیراز، کرمان، سیرجان فرش های قومی بافته می شود. سنت های قدیمی بافت در آنجا بدون تغییر باقی مانده است و نقش و نگارهای فرش توسط خود بافندگان ایجاد می شود.
دوران طلایی قالی بافی: قرون وسطی در ایران زمان کاخ ها و مساجد باشکوه بود. همزمان با فرهنگ درباری در عصر صفویان، قالی بافی نیز رونق گرفت. پس از آن بود که فرش معروف ایرانی متولد شد.
پارچه ای مستطیل شکل از ابریشم یا پشم با تزئینات پیچیده گل تزئین می شد. در مرکز فرش، یک مدال با شکل نفیس به تصویر کشیده شده بود که نماد مرکز جهان است. این ترکیب توسط مرز اصلی تکمیل شد که با دو مرز اضافی هم مرز شده بود.
فرش ایرانی: تمام عناصر تزئینی به طرز ماهرانه ای ترسیم شده بودند و قابل تشخیص ترین ویژگی آن نخل ها بود. گل های انار یا نیلوفر آبی. آنها مسطح به تصویر کشیده شدند: می توان گل را از بیرون مشاهده کرد و در عین حال هسته گرانبها را مشاهده کرد.
طرح های دقیق روی قالی های ایرانی مانند نقاشی های خارق العاده به نظر می رسید. و تعداد باورنکردنی سایه ها آنها را حتی روشن تر و تقریباً سورئال کرده است. همه اینها در کنار کیفیت عالی مصالح و ذوق ظریف صنعتگران، «پارسی ها» را به آثار هنری اصیل تبدیل کرد.
فرش مدرن ایرانی. کدام را انتخاب کنیم؟ «پارسیان» مدرن تمام شکوه و جلال نیاکان قرون وسطایی خود را به ارث برده اند. در اینجا چیزی است که فرش امروزی ایران را خاص و منحصر به فرد می کند.
محدوده رنگ: اینها همه سایه های سنگ های قیمتی، طلا و مروارید هستند. در میان آنها رنگ های پیچیده و زیبایی شناختی از مرجان، یاقوت، فیروزه، زعفران، نیلی وجود دارد – یک جشن واقعی برای چشم.
مواد طبیعی: پشم، ابریشم، پنبه. ماده اصلی برای ایجاد فرش، پشم گوسفند است. اکیداً در دوره‌های خاصی، در گوسفندان جوان از شکم و گردن قیچی می‌شود: این نوع پشم است که نرم‌ترین و کشسان‌ترین پشم است. ایران نیز ابریشم عالی تولید می‌کند و قرن‌هاست رنگ‌های طبیعی برای نخ کشت می‌کند.
