چوب از طریق سیستم های مختلف برش از تنه درخت به دست می آید تا بیشترین تعداد تخته با کمترین ضایعات مواد بدست آید.
این چوب ترموود فنلاندی با توجه به مساحت تنه ای که از آن به دست آمده اند برای مصارف مختلفی در نظر گرفته شده اند.
برش تنه به منظور به دست آوردن تخته هایی انجام می شود که تا حد امکان کمتر تغییر می کنند.
با توجه به ماهیت تنه و درخت، سیستم متفاوتی نیز برای جلوگیری از هرگونه ترک و ناهنجاری در تخته ها اعمال می شود.
با مشاهده بخشی از تنه درخت، می‌توانیم قسمت‌های مختلفی را که آن را تشکیل می‌دهند، مشاهده کنیم، که معمولاً به صورت حلقه‌های متحدالمرکز مرتب شده‌اند.
عملکرد حفاظتی به خود می گیرد و ویژگی ساختاری آن از این واقعیت ناشی می شود که همیشه در معرض تمام تغییرات اقلیمی محیطی است.
این قسمت از درخت کاربرد و مصارف زیادی ندارد: از پوست چوب پنبه برای ساخت چوب پنبه و مواد عایق، اشیاء صنایع دستی استفاده می شود و در صورت برش خیلی نازک برای دیوارکوبی نیز استفاده می شود.
بلافاصله بعد از پوست ناحیه ای به نام کتاب وجود دارد.
این تاج دایره ای شکل بسته به درخت می تواند ضخامت های بسیار متفاوتی داشته باشد، از الیاف الاستیک ساخته شده است که مواد مغذی درخت در آن گردش می کند.
بعد از کتاب، تاج دایره‌ای دیگری به نام چوب صنوبر وجود دارد که چوب واقعی را در فرآیند تشکیل مشخص می‌کند.
به این ترتیب، این بخش قابل کار نیست، زیرا بسیار پایدار و مقاوم نیست.
در ادامه به سمت داخل، پس از چوب صنوبر، چوب قلب یا کهنه (داخلی ترین) وجود دارد که از نظر رنگ و فشردگی از بقیه متمایز می شود.
این بخش مربوط به چوب واقعی است که سپس برای چندین مصارف کار می شود.
قسمت بیرونی که مانند یک پوست کل درخت را می پوشاند، گاهی نازک مانند توس، گاهی ضخیم مانند چوب پنبه، پوست است.
