انقلاب فرانسه از آرمان برابری در سراسر اروپا دفاع کرده بود و تأثیر زیادی بر مد داشت.
در نیمه اول قرن نوزدهم، لباس زنانه به سبک نئوکلاسیک مرتبط شد، جایی که بلوز بلندتر شد و به نوعی لباس شبیه به لباس‌هایی که در دوران یونان و روم باستان می‌پوشیدند، تبدیل شد.
سبک شومیز زنانه سایز بزرگ به نام “امپراتوری” تا نیمه دوم قرن دوام داشت، زمانی که یک بار دیگر روند تغییر کرد.
این بلوز همراه با ژاکت بولرو کوتاه یا کت بلند باسن، در بین خانم‌ها محبوبیت زیادی پیدا کرد و به دلیل تکمیل لباس‌های دو تکه بسیار مهم شد.
در آن زمان بلوز کاملاً سفید و از پارچه‌های سبک بود و دوباره با گلدوزی، ژاکت‌های توری، دنده‌ها و زواید در قسمت جلو کار می‌شد.
کمر تا حد طبیعی پایین آمده بود، یقه آن بلند و مناسب بود و آستین های بلند پفی یا بادکنکی بود که قسمت بالایی بدن را حجیم می کرد.
کرست‌هایی با دامن‌های کرینولین پف‌کرده، باریک می‌کردند و کمر را برجسته می‌کردند، کرینولین ساختاری سفت و سخت بود که به دامن شکل زنگی معمولی می‌داد.
در این دوره مد آرمان ها و سبک خانواده طبقه متوسط را منعکس می کرد.
مردان اتاق نشیمن را ترک کردند و خود را وقف کار در ادارات و مغازه ها کردند و بنابراین نیاز به لباس های راحت و راحت وجود داشت.
از سوی دیگر، زنان به مراقبت از خانه و خانواده ادامه دادند، اما به ظاهر ظاهری خود نیز اهمیت بیشتری دادند.
با این حال، تنها با قرن جدید – قرن بیستم – است که می توان از ساده سازی و انقلاب لباس زنان صحبت کرد، زمانی که زنان وارد دنیای کار شدند.
