مطالعات اندکی بر روی حیوانات و انسان ها تأثیر مصرف پسته بر چربی خون را ارزیابی کرده است.
در اولین مطالعه، افراد مبتلا به کلسترول خون بالا، 20 درصد از کالری دریافتی روزانه خود را با پسته جایگزین کردند.
پس از سه هفته، پسته خام مرغوب جایگزینی پروفایل لیپیدی افراد را بهبود بخشید.
سطح کلسترول کل آنها پایین آمد و سطح کلسترول HDL آنها بالا رفت.
نتایج مشابهی در مطالعه دیگری مشاهده شد.
این در افراد سالمی انجام شد که معادل 65 گرم تا 75 گرم پسته در روز مصرف می کردند و جایگزین سایر غذاها می شد.
نتایج مشاهده شده در موش ها در همین جهت است.
محققان 20 درصد از کالری دریافتی رژیم غذایی خود را با پسته جایگزین کرده اند.
سطح کلسترول “خوب” افزایش یافت و اکسیداسیون LDL در خون کاهش یافت.
لازم به ذکر است که اکسیداسیون LDL یک عامل خطر برای بیماری های قلبی عروقی است.
مانند اکثر آجیل ها و دانه های روغنی، اکثر چربی های کل پسته اسیدهای چرب غیراشباع، عمدتا اسیدهای چرب تک غیراشباع هستند.
به طور کلی، جایگزینی اسیدهای چرب اشباع شده در رژیم غذایی با اسیدهای تک غیراشباع منجر به کاهش کلسترول تام و کلسترول بد، بدون کاهش کلسترول «خوب» می شود.
بنابراین، ترکیب اسیدهای چرب پسته می تواند تا حدودی بهبود پروفایل لیپیدی مشاهده شده پس از مصرف آن را توضیح دهد.
فیتواسترول ها ترکیباتی هستند که در گیاهان وجود دارند و ساختار آنها شبیه کلسترول است.
یک متاآنالیز 41 کارآزمایی بالینی نشان داد که مصرف 2 گرم فیتواسترول در روز باعث کاهش 10 درصدی سطح «کلسترول بد» می‌شود.
این کاهش حتی می تواند در چارچوب رژیم غذایی کم چربی اشباع و کلسترول به 20 درصد برسد.
یک مطالعه محتوای فیتواسترول پسته را 279 میلی‌گرم در هر 100 گرم ارزیابی کرد که آن را به یکی از غنی‌ترین آجیل‌ها و دانه‌های روغنی از فیتواسترول تبدیل کرد.
برای مقایسه، همان مقدار بادام حاوی 200 میلی گرم است.
دانه های کنجد قهرمان در این زمینه حاوی 400 میلی گرم می باشد.
محتوای فیتواسترول گیاهان علیرغم همه چیز نسبتاً کم است، اما دریافت 2 گرم در روز فقط از طریق غذا عملاً غیرممکن است.
حتی اگر اثرات فیتواسترول های موجود به طور طبیعی در غذا به طور مستقیم مورد ارزیابی قرار نگرفته باشد، می توان فرض کرد که آنها برای سلامت قلب و عروق جالب هستند.
