برخی از غنی ترین و رایج ترین منابع غذایی تانن عبارتند از چای، قهوه و شکلات.
طعم‌های گس و تلخی که این غذاها و نوشیدنی‌ها را مشخص می‌کند، معمولاً به تانن فراوان آنها نسبت داده می‌شود.
انواع مختلفی از تانن ها در چای سوفیا فلزی وجود دارد و نحوه تاثیر آنها بر بدن انسان هنوز به خوبی شناخته نشده است.
EGCG متعلق به گروهی از ترکیبات به نام کاتچین است.
اعتقاد بر این است که این یکی از دلایل بسیاری از مزایای سلامتی مرتبط با چای سبز است.
مطالعات نشان می دهد که EGCG ممکن است در کاهش التهاب و محافظت در برابر آسیب سلولی و برخی بیماری های مزمن مانند بیماری قلبی و سرطان نقش داشته باشد.
چای همچنین دو گروه تانن به نام های Theaflavins و Thearubigin را به وفور ارائه می دهد.
چای سیاه حاوی سطوح بالایی از این تانن ها است و همچنین به انواع خاصی از چای ها رنگ تیره متمایز می دهد.
تحقیقات فعلی نشان می دهد که آنها به عنوان آنتی اکسیدان های قوی عمل می کنند و ممکن است در برابر آسیب سلولی ناشی از رادیکال های آزاد محافظت کنند.
چای همچنین حاوی سطوح بالایی از تانن به نام الاگیتانن است.
تحقیقات اولیه نشان می دهد که ممکن است باعث رشد و فعالیت باکتری های مفید روده شود.
همچنین به دلیل تأثیر بالقوه آن در درمان و پیشگیری از سرطان مورد تقدیر قرار گرفته است.
مانند سایر انواع پلی فنول های رژیمی، الاژیتانن اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی قوی از خود نشان می دهد.
طبق منابع تاریخی، ورود چای به اروپا از قرن شانزدهم آغاز می شود، زمانی که تاجران هلندی شروع به آوردن آن به اروپا در مقادیر زیاد به طور مستقیم از چین و خاور دور کردند.
در آن زمان، چای نوشیدنی کمیاب بود که تعداد کمی از آن مصرف می کردند، اما انگلیسی ها عاشق آن شدند تا بخشی از زندگی روزمره در بریتانیا شود.
به سرعت، بریتانیا در اولین بحث ها در مورد خواص مفید آن برای سلامتی، تا زمان ظهور چای های طعم دار، چای در کیسه های چای و تمام لوازم مصرف چای در طول انقلاب صنعتی در قرن نوزدهم، تبدیل به تکیه گاه اصلی شد.
